NAZWA

       fifo - plik specjalny FIFO, potok nazwany, łącze nazwane

OPIS

       Plik  specjalny  FIFO  (ang. first-in first-out – pierwszy na wejściu, pierwszy na wyjściu; zwany również
       potokiem nazwanym lub łączem nazwanym) jest podobny do potoku, lecz  jest  dostępny  jako  część  systemu
       plików.  Może  go  otworzyć  do  odczytu i zapisu wiele procesów. Gdy procesy wymieniają dane przez FIFO,
       jądro przekazuje wszystkie dane wewnętrznie, bez zapisywania do systemu plików. Z tego  powodu  specjalny
       plik  FIFO nie ma zawartości w systemie plików; wpis systemu plików służy jedynie jako punkt odniesienia,
       dzięki któremu procesy mogą uzyskać dostęp do potoku za pomocą nazwy w systemie plików.

       Jądro utrzymuje dokładnie jeden obiekt potoku dla każdego pliku  specjalnego  FIFO,  który  jest  otwarty
       przez  choć  jeden proces. FIFO musi być otwarty na obu końcach (do odczytu i do zapisu), zanim dane mogą
       być przekazane. Zwykle otwarcie FIFO blokuje, dopóki nie zostanie otwarty również drugi koniec.

       Proces może otworzyć FIFO w trybie nieblokującym. W takim przypadku otwarcie tylko do odczytu powodzi się
       nawet wówczas, gdy nikt nie otworzył jeszcze końca do zapisu, natomiast otwarcie tylko do zapisu  zawodzi
       z błędem ENXIO (brak takiego urządzenia lub adresu), chyba że drugi koniec został już otworzony.

       W  Linuksie,  otwarcie  FIFO  do  odczytu  i  zapisu  powiedzie  się  zarówno  w trybie blokującym, jak i
       nieblokującym. POSIX nie definiuje tego zachowania. Można to wykorzystać do otwarcia FIFO do zapisu,  gdy
       nie  są  dostępni  odczytujący.  Proces  używający obu końców połączenia do komunikacji ze sobą, powinien
       wykazywać się dużą ostrożnością, aby uniknąć zakleszczeń.

UWAGI

       Szczegóły semantyki wejścia/wyjścia FIFO opisano w podręczniku pipe(7).

       Gdy proces spróbuje zapisać do FIFO, które nie jest otwarte do odczytu na drugim  końcu,  otrzyma  sygnał
       SIGPIPE.

       Pliki  specjalne  FIFO  można  tworzyć  za  pomocą  mkfifo(3)  i są wskazywane przez polecenie ls -l jako
       posiadające typ pliku 'p'.

ZOBACZ TAKŻE

       mkfifo(1), open(2), pipe(2), sigaction(2), signal(2), socketpair(2), mkfifo(3), pipe(7)

TŁUMACZENIE

       Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

Linux man-pages 6.8                              2 maja 2024 r.                                          fifo(7)