NAZWA

       getpid, getppid - pobiera identyfikator procesu

BIBLIOTEKA

       Standardowa biblioteka C (libc, -lc)

SKŁADNIA

       #include <unistd.h>

       pid_t getpid(void);
       pid_t getppid(void);

OPIS

       getpid()  zwraca  identyfikator  procesu  (PID) wywołującego (jest to często wykorzystywane przez funkcje
       generujące unikatowe nazwy plików tymczasowych).

       getppid() zwraca identyfikator procesu (PID) macierzystego względem procesu wywołującego. Będzie to  albo
       identyfikator  procesu,  który  utworzył  ten  proces za pomocą fork(), albo, jeśli tamten proces już się
       zakończył, identyfikator procesu, do którego proces ten został zaadoptowany  (albo  przez  init(1),  albo
       przez   proces  „dorzynający”  (ang.  „subreaper”)  zdefiniowany  przez  operację  PR_SET_CHILD_SUBREAPER
       prctl(2)).

BŁĘDY

       Funkcje te zawsze kończą się pomyślnie.

WERSJE

       Na Alpha, zamiast pary wywołań systemowych getpid() i getppid(), udostępniane jest  pojedyncze  wywołanie
       systemowe getxpid(), które zwraca parę: identyfikatora procesu oraz identyfikatora procesu macierzystego.
       Funkcje  opakowujące  getpid()  i  getppid()  biblioteki  glibc  robią  to w sposób przezroczysty. Więcej
       informacji o przypisywaniu rejestrów znajduje się w podręczniku syscall(2).

STANDARDY

       POSIX.1-2008.

HISTORIA

       POSIX.1-2001, 4.3BSD, SVr4.

   Różnice biblioteki C/jądra
       Od glibc 2.3.4 do glibc  2.24  włącznie,  funkcja  opakowująca  dla  getpid()  buforowała  identyfikatory
       procesów,  w  celu  unikania  dodatkowych  wywołań systemowych, jeśli proces powtarza wywołania getpid().
       Zwykle było to niewidoczne, ale poprawne działanie tego  mechanizmu  zależało  od  wsparcia  w  funkcjach
       opakowujących  fork(2),  vfork(2)  i  clone(2):  jeżeli  aplikacja omijała funkcje opakowujące biblioteki
       glibc, używając syscall(2), to getpid() w procesie potomnym zwracało niepoprawną wartość  (a  dokładniej:
       zwracało  identyfikator  procesu  macierzystego). Oprócz tego, występowały sytuacje, gdzie getpid() mogło
       zwrócić niepoprawną wartość, nawet jeżeli clone(2) uruchomiono  poprzez  funkcję  opakowującą  biblioteki
       glibc  (więcej informacji o takim przypadku opisano w rozdziale USTERKI w clone(2)). Co więcej, złożoność
       kodu buforującego była źródłem kilku błędów w glibc na przestrzeni lat.

       Z powodu opisywanych problemów, od glibc 2.25 bufor PID został usunięty:  wywołanie  do  getpid()  zawsze
       przywoła rzeczywiste wywołanie systemowe, zamiast zwracać wartość zbuforowaną.

UWAGI

       Jeśli rodzic wywołującego jest w innej przestrzeni nazw PID (zob. pid_namespaces(7)), getppid() zwraca 0.

       Z  punktu  widzenia  jądra, PID (który jest dzielony przez wszystkie wątki w procesie wielowątkowym) jest
       również czasem znany jako identyfikator grupy wątków (ang. thread group ID  —  TGID).  Różni  się  on  od
       identyfikatora  wątku jądra (TID), który jest unikatowy dla każdego wątku. Więcej informacji znajduje się
       w podręczniku gettid(2) oraz w opisie znacznika CLONE_THREAD w clone(2).

ZOBACZ TAKŻE

       clone(2),  fork(2),  gettid(2),  kill(2),  exec(3),  mkstemp(3),   tempnam(3),   tmpfile(3),   tmpnam(3),
       credentials(7), pid_namespaces(7)

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej  strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>,
       Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając   się   z   GNU General Public License w wersji 3   lub  nowszej.  Nie  przyjmuje  się  ŻADNEJ
       ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy w  tłumaczeniu  strony  podręcznika  prosimy  zgłaszać  na  adres  listy  dyskusyjnej  manpages-pl-
       list@lists.sourceforge.net.

Linux man-pages 6.8                              2 maja 2024 r.                                        getpid(2)