NAZWA

       inetd, inetd.conf — internet super-server

SKŁADNIA

       inetd [-d] [-E] [-i] [-l] [-q długość] [-R częstość] [plik-konfiguracyjny]

OPIS

       Inetd  nasłuchuje  połączeń  na  określonych  gniazdach  internetowych. Gdy na jednym z gniazd zaistnieje
       połączenie, decyduje on, jakiej usłudze to gniazdo odpowiada i wywołuje program, który  obsłuży  żądanie.
       Po  zakończeniu  programu,  inetd  kontynuuje nasłuchiwania gniazda (poza niektórymi wypadkami, opisanymi
       poniżej). Ogólnie, inetd umożliwia używanie jednego demona  do  wywoływania  wielu  innych,  zmniejszając
       wymagane obciążenie systemu.

       Dostępne są następujące opcje:

       -d      Włącza debugowanie.

       -E      Zapobiega  ignorowaniu  przez  inetd środowiska. Bez tej opcji część potencjalnie niebezpiecznych
               zmiennych środowiskowych, w tym PATH zostanie usuniętych i nie będzie dziedziczone przez usługi.

       -i      Program nie przechodzi w tryb demona.

       -l      Włącza logowanie połączeń i kontrolę dostępu  przez  libwrap.  Usługi  wewnętrzne  nie  mogą  być
               opakowywane. Gdy opcja jest aktywna, po cichu nie dokonuje się wykonania /usr/sbin/tcpd nawet gdy
               jest ono obecne w pliku /etc/inetd.conf, a w zamian inetd bezpośrednio wywołuje libwrap.

       -q długość
               Określa długość kolejki połączeń listen(2) (domyślnie 128).

       -R częstość
               Określa  maksymalną  częstość,  z  jaką  usługa może być wywołana w ciągu minuty (domyślnie 256).
               Jeśli usługa przekroczy ten limit, zapisze problem do dziennika i zaprzestanie obsługi żądań  dla
               danej  usługi przez dziesięć minut. Więcej informacji można przeczytać też w poniższym opisie pól
               wait/nowait.

       Podczas uruchamiania, inetd odczytuje swoją konfigurację z pliku konfiguracyjnego, którym domyślnie  jest
       /etc/inetd.conf.  Musi tam być wpis dla każdego pola pliku konfiguracyjnego, z poszczególnymi wpisami dla
       danego  pola;  wpisy  są  oddzielane  znakiem tabulacji lub spacji. Komentarze są zaznaczane przez “#” na
       początku wiersza. Pola pliku konfiguracyjnego są następujące:

             nazwa usługi (service name)
             rodzaj gniazda (socket type)
             protokół[,sndbuf=rozmiar][,rcvbuf=rozmiar]
                                      (protocol[,sndbuf=size][,rcvbuf=size])
             określenie, czy usługa ma "zwlekać" (wait/nowait[.max])
             użytkownik[.grupa] lub użytkownik[:grupa]
                                      (user[.group] lub user[:group])
             program serwera (server program)
             argumenty programu serwera (server program arguments)

       Aby podać usługę opartą o Sun-RPC , wpis powinien zawierać te pola:

             nazwa usługi/wersja (service name/version)
             rodzaj gniazda (socket type)
             rpc/protokół[,sndbuf=rozmiar][,rcvbuf=rozmiar]
                                      (rpc/protocol[,sndbuf=size][,rcvbuf=size])
             zwłoka (wait/nowait[.max])
             użytkownik[.grupa] lub użytkownik[:grupa]
                                      (user[.group] or user[:group])
             program serwera (server program)
             argumenty programu serwera (server program arguments)

       For internet services, the first field of the line may also have a host address specifier prefixed to it,
       separated from the service name by a colon.  If this is done, the string before the colon  in  the  first
       field  indicates what local address should use when listening for that service.  Multiple local addresses
       can be specified on the same line, separated by commas.  Numeric IP addresses in dotted-quad notation can
       be used as well as symbolic hostnames.  Symbolic hostnames are  looked  up  using  getaddrinfo().   If  a
       hostname has multiple address mappings, inetd creates a socket to listen on each address.

       Pojedynczy  znak  “*”  oznacza  INADDR_ANY,  czyli  “wszystkie adresy lokalne”.  Aby zapobiec powtarzaniu
       adresów występujących wielokrotnie, wiersz z wyrażeniami określającymi adresy hosta  i  dwukropkiem,  bez
       kolejnych  pól,  powoduje  że  adresy  są  zapamiętywane  i  używane  do wszystkich kolejnych wierszy bez
       bezpośrednio podanego wyrażenia określającego adres (do momentu napotkania kolejnego tak  skonstruowanego
       wiersza lub dotarcia do końca pliku). Wiersz
             *:
       jest  bezpośrednio  udostępniony  na  początku  pliku, z tego powodu tradycyjne pliki konfiguracyjne (bez
       wyrażeń określających adres hosta) będą interpretowane w tradycyjny sposób, czyli wszystkie  usługi  będą
       nasłuchiwać na wszystkich adresach lokalnych. Jeśli protokół to “unix”, to ta wartość jest ignorowana.

       Wpis  nazwa-usługi  jest  nazwą  prawidłowej  usługi, zdefiniowanej w pliku /etc/services lub portem. Dla
       usług “wewnętrznych” (internal) (opisanych niżej), nazwa usługi  musi  być  oficjalną  nazwą  usługi  (to
       znaczy  pierwszym  wpisem  w  /etc/services).   Podczas  podawania usługi opartej o Sun-RPC, pole to jest
       prawidłową nazwą usługi RPC, zdefiniowaną w pliku /etc/rpc.  Część na prawo od “/”  jest  numerem  wersji
       RPC.  Może  to  być  zwyczajny  argument numeryczny, lub zakres wersji. Zakres jest obramowany od niższej
       wersji do wyższej - “rusers/1-3”.  W przypadku gniazd Unix-domain pole to określa ścieżkę gniazda.

       The socket type should be one of “stream” or “dgram”, depending on whether the  socket  is  a  stream  or
       datagram socket.

       The  protocol  must be a valid protocol as given in /etc/protocols or “unix”.  Examples might be “tcp” or
       “udp”.  RPC based services are specified with the “rpc/tcp” or “rpc/udp” service type.  “tcp”  and  “udp”
       will  be  recognized  as  “TCP  or  UDP  over  both  IPv4  and IPv6.” If you need to specify IPv4 or IPv6
       explicitly, use something like “tcp4” or “udp6”.  A protocol of “unix” is used to specify a socket in the
       Unix-domain.

       Oprócz protokołu, plik konfiguracyjny może określać rozmiary buforów nasłuchujących gniazd do wysyłania i
       otrzymywania danych. Jest to szczególnie przydatne przy TCP, jako współczynnik skalujący okna, co  bazuje
       na  fakcie,  że  rozmiar bufora gniazda danych otrzymywanych jest ogłaszany przy nawiązaniu połączenia, a
       zatem rozmiar bufora gniazda serwera musi być ustawiony na gnieździe nasłuchującym. Zwiększając  rozmiary
       buforów  gniazda,  w  pewnych  sytuacjach można uzyskać lepszą wydajność TCP.  Rozmiar buforów gniazda są
       podawane przez dołączanie ich wartości do określenia protokołów, jak poniżej:

             tcp,rcvbuf=16384
             tcp,sndbuf=64k
             tcp,rcvbuf=64k,sndbuf=1m

       Można podać wartość dosłowną lub zmodyfikować ją podając ‘k’ do wskazania  kilobajtów  lub  ‘m’  -  jeśli
       chodzi o megabajty.

       Wpis  wait/nowait (zwłoka) jest używany do przekazania czy powinien on czekać na powrót programu serwera,
       czy kontynuować obsługę połączeń na gnieździe. Jeśli serwer datagramowy  łączy  się  ze  swoim  rozmówcą,
       zwalniając  gniazdo  w ten sposób, że inetd może odbierać dalsze wiadomości z tego gniazda, to mówi się o
       nim jako o serwerze  “wielowątkowym”  (multi-threaded)  i  powinno  się  używać  wpisu  “nowait”  Serwery
       datagramowe, które przetwarzają wszystkie nadchodzące do gniazda datagram, które ostatecznie przedawniają
       się, nazywa się “jednowątkowymi” (single threaded) i powinno używać się dla nich wpisu “wait”.  comsat(8)
       (biff(1))  i  talkd(8) są przykładami tego drugiego rodzaju serwerów datagramowych. Opcjonalny przyrostek
       “max” (oddzielony od “wait” lub “nowait” kropką) określa maksymalną liczbę instancji serwera, jakie  mogą
       zostać  postawione  przez  w  czasie  60 sekund, domyślnie wynosi 256. Jeśli usługa przekroczy ten limit,
       zapisze ten problem do dziennika i zaprzestanie obsługi żądań dla  danej  usługi  przez  dziesięć  minut.
       Proszę sprawdzić też opis opcji -R (powyżej).

       Serwery  strumieniowe  są  zwykle  oznaczane  jako “nowait”, lecz jeśli pojedynczy serwer strumieniowy ma
       obsługiwać wiele połączeń, można go oznaczyć “wait”.  Główne gniazdo zostanie wówczas przekazane jako  fd
       0  do  serwera,  który  następnie  będzie  musiał  akceptować  połączenia  przychodzące.  Serwer powinien
       ostatecznie przedawnić się i wyjść gdy nie będzie już aktywnych połączeń.  będzie kontynuował nasłuch  na
       głównym gnieździe czekając na połączenia, więc serwer nie powinien zamykać go przy wychodzeniu.

       Wpis użytkownik powinien zawierać nazwę użytkownika, pod którym powinien uruchamiać się serwer. Umożliwia
       to  serwerom  posiadanie  mniejszych  praw  niż  prawa  roota.  Opcjonalnie,  po  dodaniu kropki do nazwy
       użytkownika, można podać w tym polu nazwę grupy.  Umożliwia  to  serwerom  pracę  z  innym  (podstawowym)
       identyfikatorem  grupy  niż ten, podany w pliku z hasłami. Jeśli grupa jest podana, a użytkownik nie jest
       rootem, to uzupełniające grupy związane z użytkownikiem wciąż będą ustawione.

       Wpis program serwera powinien  zawierać  ścieżkę  programu,  który  ma  być  wywoływany  przez  inetd  po
       otrzymaniu  żądania  na gnieździe. Jeśli inetd udostępnia tę usługę wewnętrznie, to wpis ten powinien być
       wpisem “internal”.

       Wpis argumenty programu serwera powinien wyglądać tak jak zwykłe argumenty, poczynając od argv[0],  który
       jest  nazwą  programu.  Jeśli  usługa  jest  udostępniana  wewnętrznie,  to  wpis  powinien przyjąć nazwę
       “internal.”

       inetd provides several “trivial” services internally by use of routines within  itself.   These  services
       are  “echo”,  “discard”,  “chargen”  (character  generator),  “daytime” (human readable time), and “time”
       (machine readable time, in the form of the number of seconds since midnight, January 1,  1900).   All  of
       these  services  are  TCP  based.   For  details  of these services, consult the appropriate RFC from the
       Network Information Center.

       inetd rereads its configuration file when it receives a hangup signal, SIGHUP.  Services  may  be  added,
       deleted or modified when the configuration file is reread.

   libwrap
       Obsługa  opakowań  TCP  jest  włączona  w  program w celu zapewnienia wbudowanej funkcji kontroli dostępu
       podobnej do tcpd. Zewnętrzny program tcpd nie jest wymagany. Nie ma potrzeby zmian wpisu programu serwera
       w /etc/inetd.conf do włączenia tej funkcji.  używa /etc/hosts.allow  i  /etc/hosts.deny  do  konfiguracji
       usług kontroli dostępu, zgodnie z opisem w podręczniku hosts_access(5).

   Zachowanie TCP/UDP w IPv6
       The  default  is  to  run  two  servers:  one  for  IPv4 and one for IPv6 traffic.  If you have different
       requirements then you may specify one or two separate lines in inetd.conf, for “tcp4” and “tcp6”.

       W zależności od różnych kombinacji ustawień demona IPv4/IPv6 będzie wykazywał następujące zachowanie:
       •   Jeśli ma się jedynie jeden serwer - “tcp4”, ruch IPv4 będzie przekierowany na serwer. Ruch  IPv6  nie
           będzie akceptowany.
       •   If  you  have  two servers on “tcp4” and “tcp6”, IPv4 traffic will be routed to the server on “tcp4”,
           and IPv6 traffic will go to the server on “tcp6”, which is identical to the  default  behaviour  when
           only “tcp” is specified.
       •   Jeśli ma się jedynie jeden serwer - “tcp6”, jedynie ruch IPv6 będzie przekierowany na serwer.

           Specjalny parametr “tcp46” można wykorzystać przy przestarzałych serwerach, które wymagają połączenia
           IPv4 przepisanego na gniazdo IPv6. Nie zaleca się używania tego parametru.

PLIKI

       /etc/inetd.conf

ZOBACZ TAKŻE

       fingerd(8), ftpd(8), identd(8), talkd(8)

HISTORIA

       Polecenie  pojawiło  się  w 4.3BSD.  Obsługa usług opartych na Sun-RPC została utworzona wg udostępnionej
       przez Sun-OS 4.1. Obsługę IPv6 dodano w projekcie KAME w 1999.

       Marco d'Itri przeniósł ten kod z OpenBSD latem 2002 roku oraz dodał możliwość modyfikacji buforów  gniazd
       oraz obsługę libwrap z drzewa źródeł NetBSD.

BŁĘDY

       Na  systemach  linuksowych  demon  nie może przeładować swojej konfiguracji. Trzeba go zrestartować jeśli
       zmienił się adres hosta dla usługi pomiędzy “*” i wyrażeniem określającym adres.

       Programy serwera używane z “dgram” “udp” “nowait” muszą czytać  z  gniazd  sieciowych  lub  inetd  będzie
       mnożył procesy aż do osiągnięcia limitu.

       Wyrażenia  określające  adres  hosta, choć ich koncepcja ma sens przy usługach RPC, nie działają do końca
       poprawnie. Dzieje się tak w dużej części z powodu faktu, iż interfejs portmappera nie  udostępnia  metody
       rejestracji  różnych portów dla tej samej usługi na różnym adresie lokalnym. Jeśli nie będzie się używało
       więcej niż jednego wpisu dla danej usługi RPC, to wszystko powinno działać poprawnie (proszę zauważyć, że
       do wierszy RPC bez bezpośredniego określenia adresu ma zastosowanie domyślne wyrażenie określające  adres
       hosta).

TŁUMACZENIE

       Autorami  polskiego  tłumaczenia  niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl> i
       Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

       Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje  o  warunkach  licencji  można  uzyskać
       zapoznając  się  z  GNU  General Public License w wersji 3: https://www.gnu.org/licenses/gpl-3.0.html lub
       nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

       Błędy   w   tłumaczeniu   strony   podręcznika   prosimy   zgłaszać   na    adres    listy    dyskusyjnej
       manpages-pl-list@lists.sourceforge.net .

Debian                                          February 10, 2020                                       INETD(8)